Kerstboodschap 2025 / 2026 van Zijne Eminentie Metropoliet Johannes van Doebna

aan de Hoogwaardige Excellenties, de geestelijkheid, monniken, monialen en gelovigen van het Aartsbisdom van Orthodoxe Kerken van Russische Traditie in West-Europa

CHRISTUS IS GEBOREN, LOOFT HEM!

Aan u, wie is Jezus Christus?

Al sinds enige tijd insinueren talrijke publicaties die verspreid worden door de media, op een geniepige manier, onder een wetenschappelijk of psychoanalytisch voorwendsel, dat het christendom een kinderlijke, ja zelfs verouderde, religie zou zijn, waarvan het zuiver mythologisch geloof op verjaarde dogma’s zou rusten, die vroeger aan een te grote menselijke dorst naar het irrationele beantwoordden. Dat alles zou, volgens verschillende auteurs, vandaag de dag elke geloofwaardigheid verliezen en geen toekomst meer hebben. Het christendom zou ook een religie als iedere andere zijn, waarvan het lot in een vaag transcendent humanisme zou eindigen, en door het algemeen menselijk respect, dat door het omringende wereldwijde humanisme flink wordt opgehemeld, vanzelf zou uitdoven.

         Voor christenen ligt juist daar de werkelijke uitdaging voor de toekomst. Christus stelt ons persoonlijk de kernvraag van ons geloof, zoals Hij die aan Zijn leerlingen heeft gesteld: “En jullie, wie zeggen jullie dat Ik ben?”

         Wat zegt deze Jezus van Wie we binnenkort de geboorte gaan vieren?

         Is Hij een mens, en niets meer dan een mens, Die enkele wonderen heeft verricht en Die door Zijn onderricht tot de grote religieuze genieën behoort? Voor velen is Jezus vandaag de dag slechts dit. Is Hij, dankzij Zijn buitengewoon religieus talent, de voorganger van een wereldwijde zedenleer, gewijd door mensenrechten, dat het wereldwijde humanisme over heel de wereld tracht uit te dragen, dat aantrekkelijk en verlokkelijk is, maar zonder verwijzing naar Degene die gesproken heeft uit naam van een Andere? Vandaag de dag wordt geprobeerd christenen dit te laten geloven.

         Is Hij, Jezus Christus, de Openbaring van God in de geschiedenis der mensen, de eeuwige Zoon van een scheppende en liefhebbende God? Is Hijzelf God, de tweede persoon van de Drie-eenheid? Generaties kinderen, vrouwen en mannen hebben dit beleden, en soms ten koste van hun leven, want zij hebben geantwoord op de vraag die Jezus hun stelde. Voor de humanisten van nu is dat een dwaasheid. De heilige Paulus herinnert ons eraan, dat het voor die van gisteren eveneens een dwaasheid was. Wij kunnen, zonder ons te vergissen, bevestigen dat dit voor die van morgen ook een dwaasheid zal zijn…

         Sinds tweeduizend jaar is de vraag naar Jezus niet verdwenen, die vraag heeft steeds dezelfde tegenspraak opgeroepen, en dezelfde aanvallen tegen het geloof van de Kerk. Vanaf de eerste christelijke prediking, via de grote christologische concilies, via de tijd van de Reformatie en het tijdperk van de Verlichting, tot aan de dag van vandaag heeft het twijfel zaaien over de goddelijkheid van Christus en de spotschriften tegen de christenen niet veel variaties gekend.

         Ons geloof, uitgedrukt in het Credo dat we elke Liturgie verkondigen, stelt zich gelijk met het geloof van de apostelen en van de eerste leerlingen van Jezus, en aan het Woord, opgetekend in het Nieuwe Testament. Dit geloof rust op de Persoon en het Woord van Jezus Christus. Zijn Persoon en Zijn Woord zijn de bron van het geloof en van de gemeenschap der christenen. De Kerk is de plaats van het leven van deze Persoon en zij proeft de eeuwigheid van Zijn Woord. De eerste getuigen van het werk van Jezus waren reeds de Kerk, dat wil zeggen de leerlingen die de werkelijkheid van de Persoon van Jezus beleden. De gemeenschap die zich rond Christus had gevormd en de Blijde Boodschap van Gods Evangelie verkondigde, bevestigde in de ogen van allen, dat het bestaan en de boodschap van Christus een historische werkelijkheid zijn. Men kan de Jezus van het geloof niet loskoppelen van de Jezus van de geschiedenis, zoals bepaalde hedendaagse exegeten doen. Niemand, noch bij de Joden, noch bij de heidenen, hebben de werkelijkheid van het leven en van het sterven van Christus in twijfel gebracht. Slechts enkele hedendaagse “historici”, die meer belust zijn op sensatie dan op de geschiedenis, hebben “de mythe van Jezus” naar voren geschoven. Het is thans duidelijk dat Jezus werkelijk heeft bestaan en dat Hij een wezenlijk deel van onze geschiedenis is.

De Menswording, het Heil, verkondigd door de Zoon Christus, de Opstanding die aan de dood zijn betekenis geeft, de Liefde van God de Vader voor Zijn schepping, de versterkende aanwezigheid van de Heilige Geest, de Kerk, plaats van barmhartigheid en vergeving voor de mens, die gewond is door de zonde, dat alles maakt deel uit van de geschiedenis van Jezus Christus, zoals Die zelf deel uitmaakt van de geschiedenis van de mensheid, en betekenis geeft aan deze Geschiedenis.

Als Jezus Christus geen God is, is er geen christendom, is er geen christelijk geloof, en zijn wij de beklagenswaardigsten onder de mensen, zei de heilige Paulus.

Welnu, de christen is een wezen van geloof en zekerheid. Op de vraag die Jezus aan Zijn leerlingen stelde: “En jullie, wie zeggen jullie dat Ik ben?”, antwoordde Petrus: “U bent de Messias, de Zoon van de levende God” (Mt. 16:15-16). Het antwoord van Petrus is vandaag ons antwoord. Wij zeggen en verkondigen ten overstaan van allen, dat Christus de Zoon is van de levende God, Die het leven geeft en zin aan ons bestaan. De verkondiging van dit geloof, hoop voor de armen die we zijn, is de drijvende kracht zelf van het christendom, is het hart van de Orthodoxe Kerk, dat klopt op het liturgisch ritme van de voortdurende en levende Aanwezigheid van de Opstanding, de Zoon van de levende God, Die de menselijke Adam uit de dood trekt, want Hij heeft het kwaad op Zich genomen en hem zijn goddelijk gezicht terug geschonken.

Kerstmis is de tijd van de belijdenis van het geloof; de pasgeborene in de kribbe is die Zoon van God, Die de nederige grot van Bethlehem heeft gekozen om aan de eenvoudige mens te verklaren dat Gods nederigheid het grootste bewijs is van Zijn liefde voor ons.

Voor u allen, een goed en heilig feest van de Geboorte: vrede en vreugde aan iedere mens van goede wil, die zijn hart openstelt voor de levende God.

Parijs, 25 december 2025 / 7 januari 2026

† Metropoliet Johannes van Doebna,

Aartsbisschop van de Orthodoxe Kerken van Russische Traditie

in West-Europa